Het is een lekker zootje bij mij op de stoep. Ik heb het vermoeden dat het op andere stoepen in den lande niet veel beter is. Ik doe mijn ding met bezem en sneeuwschuiver, maar het blijft een zootje. Onder de sneeuw ligt een dikke ijslaag. Waar bejaarden helemaal niet overheen kunnen met hun rollators, dus wellicht kun je beter niet ingrijpen in de sneeuwhopen. De sneeuw de sneeuw laten en gewoon wachten bij de kachel tot de lente inzet. Misschien moet ik een bordje in de voortuin plaatsen: Ik veeg mijn stoep niet voor uw bestwil.
Het woordje ‘bestwil’ klinkt mij niet lekker in de oren. Een anachronisme dat beelden oproept van lang vervlogen tijden. Ik associeer het met onaangename zaken zoals appels, koolraap, vezels, vitamines en andere opvoedkundige hoogstandjes. Misschien gooit zo’n bejaarde wel een steen door mijn ruit bij het lezen van mijn boodschap. Of de hele rollator, wie zal het zeggen. Lijkendijk Communicatie. Voor sterke verhalen en tweedehands rollators. Gisteren met maatjes uit het Kluwer-tijdperk gebrainstormd over nieuwe bedrijfsactiviteiten. We dachten meer aan het verlenen van diensten die op een of andere wijze een link hebben met de schrijverij waaruit we afkomstig zijn, maar wie weet moeten we het over een andere boeg gooien en een handeltje in oud ijzer starten.
Binnenshuis ook nog zinnige dingen gedaan deze week, zoals het neerzetten van poesproof kerstversiering bestaande uit een tamelijk stevige glazen vaas met katjes (twijgjes met pluizenbollen, je weet wel) en daardoorheen gevlochten de kerstverlichting. Heel artistiek. En helaas na anderhalve dag al totaal aangevreten en doorgeknaagd. De vloer ligt bezaaid met katjes. En straks ook met rollators. Wat een zootje.