Materie kan ongelofelijk weerbarstig zijn. Vaak doen spullen niet wat ik wil. Daar krijg ik hoofdpijn van. Bij het soort spullen dat mij doorgaans niet goed gezind is kun je denken aan computers, technische randapparatuur en alles met stekkers en draadjes eraan. Vaak moet daar dan een mannetje voor komen à zestig euro voorrijkosten. Omdat spullen meestal wel doen wat zo’n mannetje wil omdat die er nu eenmaal voor heeft doorgeleerd, is het probleem meestal binnen een minuut verholpen. Hup, nog eens zestig euro. Tandenknarsend blijf ik achter terwijl ik de achterlichten van een veel te dure bolide uit ‘t zicht zie verdwijnen. En wens voor de zoveelste maal dat ik een vak had geleerd. Ik bedoel: een écht vak, met stekkers en aansluitingen enzo.
Sinds kort behoort ook de autoradio tot de weerbarstige materie. In het hippe, oranje ding waarin ik rondrijd zit een zeer geavanceerd navigatiesysteem annex radio. Mooi geïntegreerd, maar als de één het niet doet, doet de ander het ook niet. Of ze doen het wel en willen daar niet meer mee ophouden. Zulks was afgelopen vrijdag het geval. De radio stond uit, maar deed het toch. Of deed het niet, eigenlijk, want ik kon best op knopjes drukken maar dat had geen effect. Het ding was niet aan maar produceerde toch geluid. ‘Heel merkwaardig’, vonden ze bij de garage waar ik heen spurtte om terstond het probleem te laten tackelen. En dat was het, het was merkwaardig. Mijn radio was veranderd in een spooktoestel.
Er restte mij niets anders dan de sleutels af te geven en mijzelf in de wachtstand te zetten in de leeshoek die ze bij garages plegen te hebben. Gelukkig ga ik nergens heen zonder mijn iPhone, ook wel eens weerbarstige materie maar vandaag niet. Even mails lezen, het weerbericht bekijken, Wordfeuten en een blogje schrijven. Ik was pas bij de eerste alinea of de meneer van de Express Desk zwaaide de sleutel alweer onder mijn neus. ‘Opgelost. Het was zekering 51’, verklaarde hij plechtig. Zodat ik nu weet dat er in ieder geval 51 zekeringen in mijn oranje auto zitten waarvan de 51e te maken heeft met de radio. Hij liet mij ook nog even zien waar ik zelf, met de autosleutel, het dashboard open kon wrikken om zekering 51 even los en daarna weer vast te draaien voor het geval het in het weekend weer mis ging. Een typisch gevalletje ANWB wat mij betreft, al lette ik goed op.
‘Stuur de rekening maar’, zei ik toen ik wegliep. Hij schudde zijn hoofd: ‘Vrijdagmiddagservice.’ Bij het wegrijden stelde ik vast dat ze het Customer Relationship Management goed in de vingers hebben bij de Volkswagendealer. Een ander merk auto, daar kan ik me al nauwelijks iets bij voorstellen, zelfs niet als ik heel hard mijn best doe. Maar een andere garage? Nee.