Ik nam net een slok thee toen een hippe tante tijdens een sociale bijeenkomst aan mij vroeg of ik ook parttime werkte. De thee kwam er door mijn oren weer uit. Zelf werkte ze twee dagen en dat vond ze wel zwaar. Ze had ook nog twee kinderen en een man. En het hele huishouden natuurlijk. ‘Ik werk voor mezelf, dus ik werk eigenlijk altijd’, zei ik na enige aarzeling. ‘Maar ik vind het heel erg leuk wat ik doe, dus je zou ook kunnen zeggen dat ik nooit werk. En dat doe ik dan ook nog eens wanneer het me uitkomt, dus niet overdag als de zon schijnt.’ Dat vond ze raar. Want wat deed ik dan de hele dag. En hoezo ‘schrijven voor klanten’? Iedereen kan toch schrijven? Ze wilde weten wanneer ik dan de tuin deed en het huis poetste. ‘Daar huur ik mensen voor in’, zei ik. ‘Dat is goed voor de economie want zo help ik andere dienstverleners aan werk. Bovendien is het rendabeler om een stukje te schrijven en een mannetje in te huren voor werkzaamheden dan dat ik zelf die werkzaamheden doe en de winst laat liggen die ik kan genereren door een stukje te schrijven.’ Mijn betoog deugde wel, vond ik, maar het landde nergens.
Al een paar weken vraag ik mij af hoe het kan dat een vlotte vrouw van mijn leeftijd vindt dat ze lekker bezig is met ‘twee dagen werk, twee kinderen en het huishouden.’ Niets ten nadele van het opvoeden van kinderen. Dat is nogal een klus waar je je handen vol aan hebt. Maar waar is die man in dit plaatje? Ik informeerde er voorzichtig naar. Man blijkt fulltime te werken. ‘Dat kan niet anders op dit punt in zijn carrière.’ Nee nee, natuurlijk niet. Ik schudde begrijpend van nee, maar besef nu dat ik haar een dreun op haar hoofd had moeten geven. ‘Wakker worden, troela!’
Want als die fulltime werkende man ervandoor gaat met zijn secretaresse maakt de achterblijvende vrouw-met-kleine-baan een armoedeval en is financieel niet eens in staat om voor zichzelf te zorgen, laat staan voor die twee kinderen. Zie dan maar ’s meer werk te vinden, een leuk huis, een leuke moeder te blijven met je klierende kinderen die ooit toch zulke leuke baby’s waren … En dan vrolijk op de fiets door de regen naar de voedselbank.
Op internationale vrouwendag, 8 maart, blijkt dat het, decennia na de tweede feministische golf, uitermate beroerd gesteld is met de maatschappelijke en economische positie van vrouwen. Van door zware armoede en (islamitisch) fundamentalisme getroffen delen van de wereld valt dat te verwachten. Maar het geldt helaas ook voor Nederland. Want daar verdient anno 2013 slechts 46% van de vrouwen een inkomen dat hoger is dan de bijstand. Zolang dat zo is, is die internationale vrouwendag in Nederland helemaal geen overbodige luxe.