Is het je wel eens opgevallen dat vogels van de regen houden? Kan ook zijn dat de zon een geluidsdempend effect heeft en vogelgeluiden opslokt nog voor ze het trommelvlies bereiken. Of misschien word ik zo afgeleid door het felle zonlicht dat ik geluiden niet goed registreer. Hoewel je zou denken dat je met je oren hoort en niet met je ogen. Hoe het ook zij, feit is dat ik de vogeltjes buiten het beste hoor als het giet. Ze kwetteren dat het een aard heeft en dat doen ze al vroeg. Misschien houden ze gewoon van douchen, net als ik eigenlijk. Alleen hebben zij geen inloopdouche, maar een invliegdouche. Een hele, hele grote douche.
Vogels hebben een soort blijheid over zich. Over tuinvogels heb ik het dan, de merels, de meesjes en de musjes die net doen alsof ze hier thuis zijn. Onderweg zie ik vaak iets roofvogelachtigs op een paaltje zitten en dat heeft bepaald een chagrijnige uitstraling. Maar tuinvogeltjes niet hoor. Altijd vrolijk, gezellig en vriendjes met de hele buurt. Een soort Golden Retrievers, zeg maar, alleen dan met veren.
Die blijheid draagt er natuurlijk aan bij dat ik ze leuk vind. Daarnaast associeer ik ze met vrijheid. Zij kunnen vliegen, ik niet. Ja, ik kan het wel en doe het ook, in van die gigantische zilvergrijze nepvogels die bovenin de lucht hangen, maar dat is toch niet hetzelfde. Zij hebben vleugels van zichzelf. Soms heb ik ook vleugels. Als ik een sterk verhaal heb geschreven, een mooi liedje of een goed blog. Als klanten blij met me zijn en ikzelf blij ben met de rest van de wereld. Je hoeft niet perse een vogel te zijn om blijdschap te kunnen ervaren. Maar het helpt wel.
Deze week had ik ineens drie dagen vrij. Een cursus die ik zou geven, ging niet door wegens ziekte en andere ongemakken. Dat vertelde ik stiekem aan niemand. Zo kon ik drie dagen lang in stilte mijn gang gaan terwijl de hele wereld dacht dat ik druk was. Ik wentelde me in leegte en daar was ik inderdaad best druk mee. Aan genieten kun je een dagtaak hebben. Op de derde dag begon ik spontaan te fluiten, ’s ochtends om half vijf. En toen wist ik het: zo voelt een vogel zich dus altijd. Alsof hij stiekem vrij heeft. Als je lang genoeg stiekem vrij bent, krijg je waarschijnlijk vanzelf vleugels.