Time flies when you’re having fun; de tijd vliegt als je het leuk hebt. Omgekeerd is het ook waar: als je je verveelt, kruipt de tijd. Daar kwam ik weer eens achter toen ik een workshopje bezocht met een wervende titel maar met een doodsaaie inhoud. Ik zag het zeventien minuten over drie worden, toen achttien over drie en daarna ook negentien over drie. Het was een lange, zware zit, waarvan ik elke seconde heb beleefd. Er kwam geen einde aan. Om mij heen slaakten mede-cursisten diepe zuchten. Om half vijf ging de bel en ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik buiten stond.
Op zich kan het geen kwaad om je af en toe te vervelen. Sterker: het kan kwaad als je je nooit verveelt. Verveling en creativiteit zitten aan dezelfde kant van de medaille. Pas als je je grondig verveelt kom je in de diepere lagen van je gedachten terecht, gaan er lampjes branden waarvan je niet wist dat ze bestonden, kom je tot heldere inzichten en verwondering. En daaruit ontstaan nieuwe ideeën, briljante invallen, Eureka-formules en antwoorden op de trage vragen van het bestaan. Zoals: Waartoe ben ik op aarde? Welke doelen ga ik halen en hoe ga ik dat doen dan?
Toen ik klein was, verveelde ik me geregeld. Als ik me verveelde, kroop de tijd voorbij. Er kwam geen einde aan wat ik ook maar aan het doen was terwijl ik me verveelde. Vakanties en weekends, ze duurden eindeloos. Nu ik het al jaren druk, druk, druk heb, net als minimaal de helft van de wereldbevolking, vliegt de tijd voorbij. Voor ik met mijn ogen geknipperd heb, is het alweer Kerst. En het schattige baby’tje dat gisteren zo leuk in haar wiegje naar mij kraaide kreeg deze week haar eerste rijles.
Met dat in gedachten neem ik een kloek besluit. Het is tijd voor verveling. De vakantie die zich binnen een paar weken aandient, gaat nu eens niet heen met koffers inpakken, tickets regelen, sightseeing, een hotel vol met kakkerlakken. Nee, de vakantie vul ik in met niks. Met he-le-maal niks. Ik negeer al tijden een stapel boeken die erop wacht gelezen te worden. Misschien ga ik daar een gat in slaan. Maar misschien ook niet. En terwijl ik me verveel, komt er geen einde aan wat ik aan het doen ben. Het niks sleept zich voort. Met als resultaat dat ik een lange, lange vakantie tegemoet ga. Nu alleen nog proberen me daar niet al te zeer op te verheugen. Misschien draai ik dan de tijd een rad voor de ogen.