Blog

Veertien

De kleine big was jarig. Dat hebben we groots herdacht, met de hele familie en aangetrouwden. Wij staan op het standpunt dat feesten gevierd moeten worden en dat doen we dan ook uitgebreid. Soms wel drie keer ter gelegenheid van hetzelfde feit, omdat we alle belanghebbenden niet in één keer kunnen herbergen. Sinds een paar naasten de laatste jaren zijn getroffen door een akelige ziekte vieren we feesten nog harder. Omdat we beseffen dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat er ieder jaar weer iets te vieren valt.
Ik herinner mij de dag dat ik voor het eerst met verwondering keek naar het kleine meisje dat een groots entree maakte in deze wereld en in ons huis. Alles zat eraan wat eraan moest zitten. Vingertjes, een neusje, een bos zwart haar en ieniemienie voetjes. En iedereen zei: ‘Pas maar op, voor je het weet is ze groot.’ Overdreven leek me dat, ze had sokjes ter grootte van mijn pink. Maar zoals altijd hadden zij die het al weten konden ook nu gelijk. Want inmiddels klost ze op mijn schoenen het huis door en liefst gaat ze er ook mee naar buiten. Het is uitkijken geblazen als ik kledingwise iets aanschaf wat zij niet meteen verbaal afserveert. Grote kans dat de eerste die het draagt iemand anders is dan ikzelf. Bij alles wat ik kwijt ben, kan ik voor ik alarm sla rustig eerst grasduinen in de stapels die veertienjarigen nu eenmaal om zich heen verzamelen. En warempel, zo vind je nog eens wat.
Die stapels met spullen kweekt ze trouwens niet alleen thuis. Ook in de trein waarmee ze dagelijks naar Zwolle afreist en weer huiswaarts keert moeten zich bergen ophopen met haar rechtmatige eigendommen. In twee weken zijn een telefoon, een paar All Stars en een gymbroek tussen de rails gebleven. We hebben al een snelkoppeling aangelegd naar de lost & found formulieren van de NS, maar zoals te verwachten valt: niemand vindt ooit een telefoon of dure gympen.
Elders in dit land maakt nu iemand anders daar dus goede sier mee. Ik hoop dat hij of zij er gelukkig mee wordt. Zolang ik de veertienjarige zelf niet hoef aan te geven bij de lost & found, mopper ik niet te veel. Want alles wat er echt toe doet in het leven is veertien jaar oud, heeft prachtige blonde haren, een wijsneus en grote voeten. En woont bij mij in huis!

LydiaVeertien