‘Waar schrijf jij nou zoal je blog over?’, vroeg de klant met wie ik deze week een ommelandse reis maakte naar zíjn klant. Onderweg in de auto (‘Leuke auto, maar een vréselijke kleur’, vond hij) hadden we goede gesprekken die me nog een tijdje bij zullen blijven. ‘Nou over jou bijvoorbeeld’, zei ik. En dat klopt zoals je ziet; bovendien schreef ik vorige week ook al over hem dus nu is het wel genoeg.
De inspiratie voor het blog ligt of staat overal. Bij de klant, in de krant en ook op straat. Want het komt wel eens voor dat je jarig bent en dan een feestje geeft. Zo bezochten de kleine big en ik onze favoriete bakker om ruim in te slaan voor een high tea bacchanaal. Zij wees met een vingertje aan wat haar ook wel lekker leek en ik zei dan achteloos: ‘Doe er daar ook maar één van.’ De winkel verlieten wij met dozen opgestapeld tot boven ons hoofd, gelukkig stond de auto dwarsgeparkeerd op de stoep dus ver hoefden we niet. ‘Nou nou, dames’, zei een oude kerel die buiten stond, ons de zaak uit zag komen en leuk wilde zijn, ‘denken wij wel even aan onze lijn?’ Bijna had ik alle twintig taarten in zijn gezicht gesmeten. Mijn oneliner ‘Bemoeit u zich maar met uw eigen lijn’, had ongeveer hetzelfde effect, want hij stond vervolgens verbouwereerd te kijken hoe wij de dozen lieten verdwijnen in de peilloze diepte van de kofferbak.
Ondertussen hadden wij een ontzettend leuk feestje. Veel te veel mensen in een veel te klein huis en berengezellig. ‘Mooi feest geweest’, zei een vriend bij het afscheid. ‘En hele lekkere taart.’ Precies. Niks lijn. Lekker!