Dit is de winter van de onstuimige stormen. Hoewel het wel eens onstuimiger is geweest. Een paar jaar geleden trof ik tijdens zo’n storm, toen ik de straat inreed, een opstootje aan bij mij voor de deur. Tegelijkertijd vroeg ik me af wat daar toch voor immens obstakel op de stoep lag. Dat bleek mijn dak te zijn, dat naar beneden was gewaaid. Niet storm-proof. Omdat het ook regende, stond de bovenverdieping zo’n beetje blank. Gelukkig ligt deze narigheid ver achter ons, maar elke keer als het stormt vrees ik voor wat ik aan zal treffen bij thuiskomst. Maar het dak is deugdelijk gerepareerd, zo blijkt, want het houdt dapper stand. Toch lig ik ’s avonds in bed met mijn oren gespitst te luisteren naar de stormsymfonie, een muzikaal samenspel van dakconstructie en de elementen. Gereed om bij verandering van toonhoogte of intensiteit in het gekreun naar buiten te sprinten, met medeneming van kind en kat. En dat is wijs. In gebieden met een hoge aardbevingsfrequentie geldt de algemene wijsheid: ‘Als het dak gaat praten, moet je je huis verlaten.’ Wat voor aardbevingen geldt, geldt ook voor storm. Maar ook hier heb elk nadeel z’n voordeel. Een wat angstig aangelegd individu uit mijn kennissenkring vertelde dat ze juist heerlijk slaapt als het stormt. ‘Want dan hoor ik de inbrekers toch niet.’
Ondertussen wil het maar niet vriezen en dat bevalt mij uitstekend. Deze winter heb ik nog slechts éénmaal de ruiten hoeven krabben ’s ochtends en dat was meer dan genoeg. Er kan nog heel wat sneeuw vallen, maar voorlopig valt het niet en dat is winst. Over twee maanden is het lente, ha! En ik doe er alles aan om dat ook nog een beetje te bespoedigen voor zover dat in mijn macht ligt. Ik zet tulpen op tafel en de mezen die langs vliegen met de zomer in hun hoofd, kijken naar binnen en denken: ‘Ja hoor, ’t is lente, ze heeft tulpen op tafel.’ Maar de mezen zijn nog niet koud langs of poes denkt ook: ‘Fijn, tulpen’, en knaagt ze tot de grond toe af als ik me even omdraai. De blauw-wit gestreepte opwindvis die ik net nieuw voor haar aangeschaft heb en waarvan het de bedoeling is dat ze erachteraan rent tot overtollige kilo’s zijn geconverteerd in spieren, is lang niet zo aantrekkelijk als een lekker vers bosje tulpen. Nou ja, van kauwen op tulpen krijg je ook spieren. Kaakspieren.