We zitten middenin ‘dieselgate’. Volkswagen sjoemelt met meetgegevens en laat zijn diesels veel schoner lijken dan ze in werkelijkheid zijn. Volkswagen, dat stond voor degelijkheid en betrouwbaarheid, ‘gründlich und pünktlich’ en respect voor de klant, is van een hoge top geduveld en zeer diep gevallen. En met Volkswagen ook alle Volkswagenrijders, waaronder ikzelf.
Want ik heb last van plaatsvervangende schaamte. Tot vorige week reed ik vol trots rond in een uniek en opvallend exemplaar. Hip en oranje mét turbo om snel weg te kunnen schieten bij het stoplicht. Kijk mij ’s lekker optrekken! Aan de kant, Japans blik, eat your heart out!
Maar in een week kan veel gebeuren. Want plotseling rijd ik in een stinkdiesel, gebouwd door een frauderend concern. Achter het toppunt van het Wirtschaftswunder blijkt een criminele organisatie schuil te gaan. Die welbewust de wereld om de tuin leidt om er zelf beter van te worden. Die wereld waar we ontzettend zuinig op moeten zijn omdat we er maar één van hebben – maar niet lang meer als Volkswagen zo doorgaat.
Deze week kreeg ik een nieuwsbrief van Volkswagen. ‘Daar zul je ‘m hebben’, dacht ik. De ultieme poging van VW om uitleg te geven over waarom het concern in brand staat, beterschap te beloven (‘nie wieder’) en de trouwe klanten wenend van spijt aan het hart te drukken. Maar nee hoor. Het ding stond boordevol ronkende nieuwtjes (jaja, het was dan ook een nieuwsbrief) en spetterende aanbiedingen. Babbel-de-babbel. Geen woord over stinkdiesels, schuld, schaamte, geen woord.
‘Wat vindt u van onze nieuwsbrief?’, vroeg een volgende nieuwsbrief. En toen ik de knop met ‘vind-ik-niet-leuk’ aanklikte, wilden de idioten die ‘m verstuurd hadden ook nog weten waarom niet. Onbegrijpelijk.
Mijn volgende auto? Misschien wel een Japanner. Volkswagen, eat your heart out!