Mijn telefoon beschikt over spraakherkenning. Ik had het voornemen om tijdens het Zweedse verblijf eens even uit te zoeken hoe het allemaal werkt. Of soms ook niet werkt. Een familielid dat wat verder gevorderd is op het elektronische pad krijgt naar eigen zeggen Jan en alleman aan de lijn, behalve de gewenste persoon. Kan zijn dat hij wat onduidelijk praat, natuurlijk. Om kort te gaan: ik doe hier van alles behalve prutsen aan elektronica. Met spraakherkenning heb ik echter de hele dag van doen, mijn Zweeds knapt op waar ik bij sta. Hoewel ik er heel lang vrijwel niets mee heb gedaan, is er blijkbaar een grondig fundament gelegd tijdens al die lessen Zweeds die ik jaar in, jaar uit, gevolgd heb.
Nu ik bijna een maand in Zweden ben, gaat het lekker met de woordenschat en de grammatica. Het beste gaat het als mensen rechtstreeks met mij praten en ik bovendien hun lichaamstaal kan zien, maar zelfs van de radio begin ik de essentie op te pikken. Bij een tankstation in Grangärde ging het echter helemaal mis. De gnork achter de toonbank sprak één of ander onverstaanbaar dialect en was slechts met moeite te bewegen tot ABZ. Ik troost me met de gedachte dat ik Limburgs ook niet versta. Je kunt niet elke spaak herkennen. Daarvan kan het kleine trolletje dat bij mij woont heel goed meepraten. ‘Wil je een stukje chocola?’ verstaat zij uitstekend. ‘Ruim je kamer op’ staat echter gelijk aan Chinees.