Ik heb maar heel weinig verstand van medische aangelegenheden. Het is voor iedereen beter om dat zo te houden. Ik kan geen bloed zien, word misselijk in ziekenhuizen en iedereen met een witte jas wantrouw ik. Ongevallen en ongemakken? Ik kan 112 bellen, maar verder heb je niets aan mij. Pijn in een teen zou zomaar een hartinfarct kunnen zijn als je het mij vraagt, een slagaderlijke bloeding of wat eigenlijk niet? Vraag het mij dus maar niet.
Het was misschien handig geweest als ik tijdens biologie op de middelbare school wat beter op had gelet, dan had ik nog enige kennis van de menselijke anatomie opgedaan. En had ik de organen in mijn lijf die af en toe piepend en knerpend hun aanwezigheid melden tenminste bij naam kunnen noemen. Dat had de communicatie met de witte jassen sterk versoepeld. Maar helaas, mijn schoolloopbaan eindigde met een 4,5 voor biologie en dat was dat. ‘Had een ander examenvak gekozen’, hoor ik je denken. En dat had ik ook zeker gedaan als dat mogelijk was geweest. Maar ik had alle talen al en Russisch, Spaans, Chinees, Oost-Oezbekistans en andere exotische vakken werden destijds nog niet aangeboden op het ongedeeld vwo.
Tijdens een langdurige overzeese trip met peuterdochter en haar vader deden we Fraser Island aan, het grootste zandeiland ter wereld, voor de kust van Australië. Met woudreuzen die wortelen in zand. De ongelukkige exemplaren onder deze giganten vallen ten prooi aan wurgbomen, die zich vastberaden om de gastheren heen slingeren en ze langzaam opeten. Gruwelijk, de natuur is wreed.
Sinds een paar maanden zit er een spier in mijn nek ongelofelijk te klieren. Het bewegingsapparaat is prima in orde, zegt de witte jas die mij elke week meermaals knijpt. Toch voelt het alsof deze recalcitrante spier vastberaden alles wurgt wat tussen mijn nek en schouder inzit en mij langzaam opeet. Had ik opgelet bij biologie, ik had geweten dat het onzin was. Maar ik heb niet opgelet en voel mij de woudreus die zich laat vellen door een klein klotenboompje. Geen medische kennis, wel fantasie. Mijn stelling is dat je daar uiteindelijk ook een stuk gelukkiger van wordt. En voor de rest neem ik wel een paracetamolletje.