Na een ommelandse reis en het aftikken van een astronomisch bedrag aan parkeergelden, schepen we in op een grote veerboot die afgemeerd ligt in Harlingen. We zakken neer op het zonnige dek en beginnen aan de Grote Oversteek, de plas over richting het eiland. Nog voor we ’s lands oudste vuurtoren de Brandaris in het oog krijgen, zijn we echt weg. Elke knoop die we varen vergroot de afstand tussen ons en Werk, Sportschool, Belastingdienst, Facturen en andere vervelende personen, instanties, aangelegenheden of klusjes waar we ons elke dag toe hebben te verhouden.
Je bent van deur tot deur net zo snel in Barcelona als op Terschelling, becijferen we al varend. Maar hee, who needs Barcelona? Wij in elk geval niet. Hoe langer we op Terschelling zijn, hoe minder we überhaupt nodig hebben. We hebben een koffer bij ons, maar de jassen die we erin hebben gepropt hadden we thuis kunnen laten; veel te mooi weer. We hebben dikke boeken bij ons, maar we lezen nog geen drie pagina’s; veel te veel interessants te doen. We hebben een plattegrond van het eiland, maar we fietsen elke dag dezelfde route van West naar het strand en via Midsland onderlangs weer terug; alles bij de hand op een paar vierkante kilometer. Alleen zonnebrandcrème, daar hadden we wat meer van moeten hebben want na twee dagen ben ik zo verbrand dat je een vissie kunt bakken op mijn rug.
Hoewel het hoogseizoen is, is er ruimte zat op het eiland. Tussen de vlaggen van de strandwacht zit iedereen op een kluitje op het strand maar de rest van de zandvlakte is wit en leeg op een paar onvermijdelijke labradors na die blij achter ballen aanhollen en proestend te water gaan. De ene strandtent is nog leuker dan de andere. Water, brood en al die andere dingen blijken veel lekkerder met uitzicht op zee.
‘Toch maar een pied à terre aanschaffen?’, oppert vriend N. voorzichtig als we thuis zijn. Het is verleidelijk maar prijzig. Tot het schip met geld binnen vaart stellen we ons daarom vooralsnog tevreden met onze uitvalsbasis in hotel Schylge. Met wonderschoon uitzicht op de haven in West en de Waddenzee, de beste bedden van het westelijk halfrond en de lekkerste muesli van de hele wereld. Voor zon, zee en strand hoef je niet te vliegen naar verre oorden. Je kunt bij Harlingen de boot nemen naar Terschelling. In Schylge hebben ze vast nog wel een bed voor je en een heerlijk ontbijtje. Het uitzicht krijg je er gratis bij.