Of wij dit jaar ons jaarlijkse stedentripje niet in eigen land konden doorbrengen, informeerde puberdochter toen ik aan het vliegwinkelen sloeg. En of het ook niet wat vlotter in het jaar kon, want de zomervakantie a. was nog heel ver weg en b. zat al aardig vol met tripjes hier en daar heen. ‘Maastricht?’, opperde ik, dat is tenslotte bijna buitenland. Maar zij dacht meer aan Rotterdam. Ik begon meteen enthousiast over de recente maar nu al iconische bouwwerken die ik graag eens wilde zien, en bezoekjes aan Boijmans en de Kunsthal. Er rinkelde overduidelijk geen bel in haar bovenkamer, maar op de vraag waarom zíj dan naar Rotterdam wilde had ze haar antwoord wel klaar: ‘Koopgoot.’
Dat zij geen heil zag in vliegreisjes had ook vooral hiermee te maken en niet met een plotselinge aanval van duurzaam- of zuinigheid. Het bedrag dat ik normaal gesproken betaal aan onze nationale luchtvaartmaatschappij in ruil voor twee stoelen naar een warm oord zag zij liever omgezet in bikini’s, broeken en sandalen. ‘En dan mag jij het museum uitkiezen, mam’, zei ze ruimhartig. Dat deed ‘t ‘m. Hotel geboekt en hup, naar Rotterdam.
Ze hobbelde zoet mee, de hele stad door. Via de Haai naar het museumpark, naar de Kolos en de Zwaan. Er is veel om je aan te vergapen in de Maasstad. Internationale allure is er per strekkende meter voorhanden. Maar het meest vergaapten wij ons aan de Markthal, een overdekte eetmarkt die zich met gemak kan meten met hallen in wereldsteden met een eettraditie zoals Barcelona of Madrid. Een enorme trekpleister voor foodies, mensen die houden van eten of koken. Mensen zoals wij.
Je kunt er gemakkelijk uren doorbrengen met kijken, ruiken en proeven. Hapje hier, hapje daar. Een mens wordt er hebberig van. Wij gingen naar huis met tassen vol bijzondere olijven, brood en chocola. Bij een gozer die uitblonk in verkooptechnieken en enthousiasme kochten we een zak vol exotische vruchten. Ramboetans, mangistans en maracuja’s. Je hebt er waarschijnlijk nog nooit van gehoord, maar wij nu wel en ze zijn al op. Alleen daarom al zou ik graag wekelijks naar de Markthal af willen reizen. En voor de Nieuw-Zeelandse vegaburgers met kerriemayonaise en aardbeien in witte chocolade natuurlijk. Als ik dan op de fiets ga, is het ook bijzonder goed voor de lijn.