Taal verandert in de loop van de tijd. Je kunt daarvan vinden wat je wilt, maar er is geen ontkomen aan. Nieuwe generaties ontwikkelen hun eigen mores op taalgebied, onder invloed van veranderingen in onder andere maatschappij en technologie, aangevuld met een authentieke dosis jeugdige dwarsigheid. Je kunt je maar beter niet te veel hechten aan stijl-, spellings- en grammaticaregels want je weet: over een paar decennia is het allemaal anders. Soms is dat fijn. Van al te archaïsch woord- en taalgebruik wordt niemand blij. Wat we in de jaren vijftig een vlotte tekst vonden, voelt nu toch aan als een steentje in je schoen. Het is nog wel begrijpelijk, maar het loopt niet meer lekker.
Het onderscheid tussen hen en hun gaat ongetwijfeld verdwijnen, evenals het verschil tussen de tweede en derde persoon enkelvoud. ‘Ik geef het boek aan hun’, wordt dan normaal, waar we vandaag een boek alleen nog aan hen kunnen geven als we dat tenminste op grammaticaal correcte wijze doen. Ook ‘je wil en je kan’ worden dan officieel goedgekeurd, ten koste van het nu nog correcte ‘je wilt en je kunt’.
Ik houd van taal. Ik houd van spelling, stijl en grammatica en van alles wat we daarover met elkaar afgesproken hebben zodat taal ook een bruikbaar stuk gereedschap is om een boodschap over te brengen. Liefst in zo mooi mogelijk proza. Ik vind het helemaal niet erg dat anderen niet van taal houden, of van regels om taal correct toe te passen. Zo blijft er tenminste werk aan de winkel voor deze taalondernemer. Iémand moet begrijpen wat het nut is van de puntkomma en íemand moet ervoor gaan liggen als er stemmen opgaan om ‘m af te schaffen.
De puntkomma is geen punt, en het is geen komma. Het is een leesteken dat een duidelijk verband aangeeft tussen zinsdelen. Veel sterker dan de punt, maar minder sterk dan de komma. De puntkomma is de hogere wiskunde van de taalwetenschap; interpunctie voor gevorderden. De puntkomma maakt momenteel een opleving door als de knipoog uit de smiley ;- ). Zoals ik al zei: nieuwe taalmores, in dit geval onder invloed van de technologie, en de opkomst van digitale communicatie. En daar is geen ontkomen aan. Of misschien toch? Bij dezen meld ik me alvast aan voor de werkgroep ‘Red de puntkomma’ ;- )