We hebben gestemd. Het was een vreemde vertoning met dat rode potlood. Een soort terug in de tijd. De stemcomputers waren afgevoerd wegens onveilig. Je scheen er in te kunnen inbreken om te zien wat er zoal gestemd werd. Ja, ik niet hoor. En jij ook niet. Dat kon alleen als je heel veel verstand had van computers. Als hacker dus, of whizzkid. Gelukkig heb je met potloden helemaal geen last van hackers en whizzkids. Je hebt wel last van oude taarten die met z’n drieën op een rijtje achter een tafeltje zitten, je paspoort willen zien, jouw verschijning omzetten in een streepje op papier en je heenzenden een hokje in. Met dat rode potlood. Vervolgens kon je je papiertje in een grote black box gooien. En wat gebeurde er toen mee? Toen werden handmatig de stemmen geteld. Kan niet fout gaan zoiets. Biljetjes over het hoofd zien? Of per ongeluk op de verkeerde stapel leggen? Kan niet. Ook niet als je heel moe bent omdat je de hele dag achter de tafel hebt gezeten in het stemlokaal met twee andere ouwe taarten.
Doe mij maar de computer. En als we dan toch bezig zijn: waarom niet stemmen via het web? Geheid dat de opkomst stijgt naar 75%. Want wie wil er eigenlijk nog in de rij staan voor een stembureau? Terwijl de meneer voor je in discussie gaat met de oude taartenparade achter de tafel? Want ja, er stond wel dat hij zijn legitimatiebewijs mee moest nemen, maar nergens stond dat hij dat ook moest laten zien, dus waarom zou hij?
Het is dat ik perse wil stemmen omdat ik nu eenmaal graag gebruik maak van de verworvenheden van de democratie en die ook in stand wil houden dankzij mijn stem. Maar die potloden, dat was de laatste keer wat mij betreft. Dagen later is er eindelijk uitsluitsel over de zetelverdeling her en der. Oekraïne? Ja, daar ook. Maar ook in Nederland.