Dit is een blog van niks. Want ineens was mijn agenda leeg. Zomaar, midden in de week, twee dagen lang. Allerlei afspraken vielen uit of werden verplaatst. Ook zomaar. En toen deed zich dus de gelegenheid voor om mijn ziel in ledigheid te bezitten. Stiekem, zonder dat iemand daar ook maar iets van wist; ze wisten van niks!
Bij het ontwaken strekte de onverwachte vrije tijd zich voor me uit als een polderlandschap. Leeg en ruim tot aan de horizon. Er was niks. Zelfs toen ik wat beter en langer keek was er nog steeds niks. En dat duurde voort. De hele dag, en ook de dag erna.
Natuurlijk was er wel een calvinistisch stemmetje: ‘Moet jij niet wat doen?’ Ook de kleine big liet zich in gelijksoortige bewoordingen uit. Maar dat was meer omdat ík nu op de bank zat met de afstandsbediening in mijn vingers. ‘Ik kan nu helemaal geen huiswerk maken’, klaagde ze. Alsof ze dat onder andere omstandigheden wel kan … Ik hield voet hij stuk; geweten en kind kregen een ferm antwoord: ‘Vandaag doe ik niks. O, en morgen trouwens ook niet.’ Dat voelde heel, heel fijn.
Die afspraken die uitvielen moet ik natuurlijk gewoon inhalen binnenkort. De gaatjes in mijn agenda zijn al lang weer gevuld. En dat is maar goed ook. Want vrij, zeker in onverwachte vorm, is alleen lekker als je daarna weer teksten hebt te schrijven. Klanten te bellen, opdrachten aan te nemen, op stap te gaan, een bedrijf te runnen, een nieuw bedrijf te starten (daarover later meer) en druk, druk, druk te zijn. Anders is het niks.