Elk pondje gaat door het mondje. En als je niet uitkijkt, ga je er na heel veel pondjes uitzien als een nijlpaard. Niet bepaald een aantrekkelijk vooruitzicht. Het kan dan zomaar gebeuren dat je in een winkelstraat loopt, langs spiegelende etalages, en dat je bij een blik opzij degene die daar wandelt vaag meent te herkennen. Zo van: ‘hmmm, dat mens ken ik toch ergens van’, om te ontdekken dat je het zelf bent. En dat dat ‘ergens’ slaat op de dierentuin waar je onlangs met open mond hebt zitten kijken naar etende nijlpaarden en de niet al te fraaie mores die ze er onderling op nahouden. Overigens kijken ze zonder gêne met open mond terug.
Het zijn fascinerende beesten, nijlpaarden. Ze hebben een gigantische muil en ze zien er niet uit. In die muil verdwijnen grote hoeveelheden voedsel, vooral gras, en wel zo’n zestig kilo per etmaal. Grote lijven die zichzelf in stand willen houden, moeten veel eten, dat blijkt. Volgens de Egyptische mythologie schaamt het nijlpaard zich zo voor zijn eigen lijf, dat het liever onder water leeft. Nijlpaarden slapen zelfs onder water. Maar zwemmen kunnen ze niet; ze lopen over de bodem.
‘Waar gaat het heen met dit blog’, hoor ik je denken. Nou, luister. In mijn schrijfklasjes praat ik met mijn cursisten over verschillende stijldimensies van het schrijven. Moeilijkheid is een van die dimensies. Een tekst wordt bijvoorbeeld nodeloos moeilijk door ingewikkelde woorden. Zoals woorden die ouderwets zijn, die niet aansluiten bij het referentiekader van de lezer (vakjargon) of die verkeerd geschreven zijn. Ook woorden die te lang zijn, verhogen de leesbaarheid niet. Woorden als ‘computeraansluitingsstekkertjesopbergdoos’ of ‘veteranenziektegeneesmiddeltestpanel’.
Er zijn mensen die een fobie hebben voor lange woorden. Die aandoening bestaat. En er is ook een toepasselijke naam voor: ‘hippopotomonstrosesquippedaliofobie’. Een samenstelling van het Latijnse ‘sesquipedalis’ (wat betekent: anderhalve voet lang), ‘hippopotamus’ (nijlpaard) en ‘monstro’ (gedrocht). Een nijlpaard van een naam. Mensen met deze aandoening kunnen te maken krijgen met bijzonder vervelende verschijnselen, zoals koude rillingen, hartkloppingen, flauwvallen en misselijkheid.
Heb je last van deze fobie? Meld je dan aan voor mijn schrijftraining. Ik leer je schrijven zonder lange woorden. Heb je vooral last van andermans lange woorden? Dan kun je misschien beter een hap gras nemen. Dat doen nijlpaarden ook en die zijn nooit misselijk.