Heb je het gezien? Mijn website is nieuw. Hoe gehecht ik ook was aan het oranje veld en de gekleurde blokken van mijn oude site, soms is het tijd voor iets frissigs. Voor een ander lettertype, een inhoud die beter past, en een coole vormgeving.
De nieuwe site correspondeert ook met de nieuwe plannen waar ik tot over mijn oren inzit. Binnenkort vertel ik daar meer over op deze plaats, maar voorlopig verkneukel ik me nog even in stilte. Soms moeten dingen rijpen in je bovenkamer, en soms wel 25 jaar lang, zoals bij deze plannen. Ja, ik begrijp het, je gaat kapot van nieuwsgierigheid, maar ik houd het toch nog lekker even voor mezelf.
Het komt wel goed uit dat ik nieuwe plannen heb, want een favoriete opdrachtgever heeft na een langdurige substantiële klus geen geld meer om mij in te huren. Ze waren altijd heel blij met me geweest, zeiden ze, en dat was wederzijds. Maar toch was ik niet zó blij dat ik de klus voor niets wilde doen. Dat vonden ze geloof ik wel jammer, en ook raar. En dat vond ík wel raar. Dus: nieuw jaar, nieuwe kansen. Met ruimte ook voor nieuwe klussen.
Ook in huis is aan het begin van het nieuwe jaar de frisheid ingetreden. Het studerende kind, dat haar hele kerstreces bij moeders was – om de gezelligheid, maar laten we eerlijk zijn: ook om budgettaire redenen – had opruimwoede. Zo nam ze de kast vol schoenen onder handen, die je niet kunt missen omdat ‘ie pontificaal in de gang staat. Zodra je aanbelt te onzent, zit je er al met je neus middenin. ‘Mam’, riep ze uit, ‘waarom draag jij schoenen met een punt? Je bent toch geen zwaardvis!’
En inderdaad. Hoe nieuw het allemaal ook is, mijn site, mijn plannen, mijn opgeruimde schoenenkast: zo nieuw is het nou ook weer niet. Ik ben geen zwaardvis.