Het Nieuwe Werken neemt hand over hand toe. Het arbeidzame leven van vele Nederlanders wordt inmiddels gekenmerkt door flexwerken. We zijn 24/7 bereikbaar, werken wanneer het ons uitkomt en op de plek die ons het beste schikt. We stappen steeds vaker uit vaste structuren. We laten de bureaus, met foto’s van ons gezin erop, los en nemen vaker de laptop op schoot. Alles wat voorheen in een bureaula lag, slepen we nu in een koffer met ons mee. Het is zoals ondernemers werken: alles en altijd voor de klant, maar dan wel met veel ruimte en in grote vrijheid én heel effectief. Voor loonslaven is het redelijk nieuw. Althans, in mijn omgeving. Grote bedrijven doen het al lang zo en sommigen komen er zelfs alweer van terug.
Hoe fijn en hip Het Nieuwe Werken ook is, er blijven kantjes aan zitten die lastig te ‘verhippen’ zijn. Soms moet je overleggen met mensen. Met behulp van digitale middelen als Skype kan dat best op afstand, maar vaker dan mij lief is zit ik nog met mensen in een ruimte om een bruine tafel. Midden op die tafel ligt een probleem of vraagstuk en eromheen zit iedereen die daar iets van moet vinden. Het zijn sessies die vaak in schril contrast staan met het werkzame leven buiten de vergaderzaal, het leven vol ruimte en vrijheid. Want het leven in zo’n vergaderzaal is een benauwd en vaak statisch gebeuren. Hoog tijd dus voor Het Nieuwe Vergaderen.
Ik bezocht een workshop hierover, gegeven door een stuk of acht ambtenaren van verschillende organisaties die een concept uit hadden gedacht om het vergaderen beter te laten aansluiten bij Het Nieuwe Werken. Hun ideeën hadden ze uitgewerkt op grote flipovervellen, met gele en roze post-it’s, lekker analoog. Zij hadden zich gebogen over vragen als: waarom vergader je, welke vorm past daarbij, op welke locatie kan dat, wat wil je bereiken en welke middelen heb je daarvoor nodig?
Nadenkend over deze vragen kom je uit op antwoorden die verfrissend zijn. Zoals: vergaderen op een locatie die past bij het onderwerp. Een peuterspeelzaal, een Starbucks, een park, een plein in de stad. Wandelend of fietsend vergaderen op een vergaderfiets, met muziek of juist niet. En onderschat ook de inspirerende werking niet van pure chocola!
Met al deze bouwstenen zie ik Het Nieuwe Vergaderen helemaal zitten. Het biedt eigenlijk alleen maar voordelen. Behalve dan misschien voor de fabrikanten van bruine tafels.