Er woont een merel op ons dak. Een hele vroege vogel, in meer opzichten. Want al in januari begon hij enthousiast met zingen, toen de hele straat nog diep in een winterdepressie verkeerde. Nu de winter geweken is, begint hij ver voor het krieken van de dag al te fluiten. Ik word er steevast wakker van. Maar omdat hij mijn naam fluit (‘Lydia, Lydia’), vergeef ik ‘m dat. Wie wil er niet wakker worden bij een aubade? Er zijn andere vogeltjes in de buurt die ook aandoenlijk hun best doen aan het vogelfluitfront, maar die zitten duidelijk in een andere zangdivisie: de Jostiband voor vogels.
Mijn vroege vogel is ook een late vogel. Tot na zonsondergang hoor ik hem tetteren op het dak. Hij is dus feitelijk een altijd vogel. Wanneer slaapt zo’n beest? Misschien hebben ze bij de vogels wel een nieuw fluitconcept ontwikkeld dat voorziet in een 24/7 geluidsaanbod. Het Nieuwe Werken, maar dan voor vogels. Je kunt het er maar druk mee hebben als dakfluiter. Wat mij vooral bevalt, is niet alleen het aanhoudende gekwetter zelf, maar de enorme opgewektheid waarmee onze merel zijn taak volbrengt. Ik neem aan dat hij wormen zoekt, een nest bouwt en achter de meisjes aangaat, allemaal binnen mijn gehoorsafstand. Maar wat hij ook doet: hij fluit erbij. Hij is altijd vrolijk en goedgeluimd.
Enige uitdagerij is onze merel niet vreemd. Hij gaat echt niet aan de kant als ik toevallig de deur uit kom. En voor poes, achter het glas aan de binnenkant, is hij helemaal niet bang. Wuivend met zijn vleugels (‘Joehoe, ik ben hier!’) vliegt hij als wervelende eenvogelformatie van dak naar boom naar vijvertje naar vensterbank. Poes blijkt toch iets van instinct te hebben. Ze maakt vogelgeluiden en kijkt gebiologeerd naar de zwarte vogel die rond hipt door de bloembak aan de buitenkant van het raam. Het is een beetje too much allemaal, want het gaat maar door met die vogel, en ze wendt zuchtend het steven. Duurt even hoor; poes heeft, ondanks zware investeringen in dieetbrokjes mijnerzijds, nog steeds de draaicirkel van een vrachtwagen.
Eigenlijk weet ik niet zoveel van merels. Misschien is enige theoretische verdieping wel nuttig voor het onderbouwen van mijn waarneming. Gelukkig hebben we Wikipedia. Daar lees ik wat ik al wist. Dat merels zangvogels zijn die van de vroege ochtend tot de late avond zingen, liefst zittend op een hoog punt. Maar ik lees ook dingen die ik nog niet wist. Bijvoorbeeld dat de druivensoort merlot, waar de wijn Merlot van gemaakt wordt, is genoemd naar de merel. Ik kan me daar best iets bij voorstellen. Want wie genoeg Merlot drinkt, hoort vanzelf 24/7 merels in z’n hoofd. En heel veel andere vogels ook, trouwens.