De tijd vliegt, om maar eens met een open deur te beginnen. Gisteren zat ik bij de garage om mijn zomerbanden in te leveren voor exemplaren die beter bestand waren tegen barre weersomstandigheden zodat ik vooral op de dijk zou blijven in plaats van ernaast wat inderdaad ook heel goed gelukt is. Vandaag zit ik er weer omdat de eland die vermomd als thermometer aan mijn huiskamerraam hangt, aangeeft dat het lente is. Dat zeggen de krokussen ook en de tulpen en al het andere gebloemte en gebladerte dat de kop weer op steekt in mijn buitenruimte. Tussen gisteren en vandaag hebben we precies vier weken sneeuw, glibber en bagger gehad. Verder hebben we maandenlang de bittere kou doorstaan, dus het wordt ook hoog tijd. Lentetijd.
Wel jammer dat ik juist nu geen tijd heb om constructief buitenshuis te lummelen in het lentezonnetje. Mijn klanten zijn uit hun winterslaap ontwaakt en willen graag snel teksten, verhalen, brochures. Die maak ik met alle plezier, bankzitten doet de directie van deze firma dan gewoon even wat minder. Gelukkig hoef ik geen tijd meer uit te trekken voor Boer zoekt vrouw, noch voor Wie is de mol? En sinds kort heb ik een hulp in de huishouding in de vorm van de kleine big die haar zak- en kleedgeld hoopt aan te vullen met het vasthouden van de stofzuiger en de mop. Dat kan ze heel goed.
Blijft nog wel even de vraag hoe ik nu nog een ouderlijk stokje ga steken voor door haar hogelijk begeerde goederen als hairextensions en zomeruggs (mind you) waarvan ik vroeger (lees: vorige week) nog kon opmerken: dat schaf je later maar aan, als je zelf verdient. Ineens is later dus nu. De tijd vliegt.