Thuisonderwijs is in opmars in ons land. Steeds meer ouders vinden dat er voor hun kinderen geen school is die recht doet aan hun godsdienst of levensbeschouwing. Zij vragen daarom toestemming aan het ministerie van Onderwijs om hun kinderen zelf thuis les te mogen geven. Uit een inventarisatie van het ministerie blijkt dat 575 kinderen vorig schooljaar een ontheffing hebben gekregen, bijna 25% meer dan het jaar daarvoor. Dat vindt staatssecretaris Dekker een ongewenste ontwikkeling. Hij wil daarom de wet aanpassen zodat ontheffingen minder makkelijk worden gegeven.
Van staatssecretaris Dekker ben ik niet zo’n heel grote fan. Met de nadruk die hij legt op rekenen – met verplichte rekentoetsen en wiskunde als verplicht examenvak – geeft hij wiskunde een veel te prominente rol in het onderwijs. Natuurlijk moet iedereen kunnen optellen, aftrekken en vermenigvuldigen, maar met het gedram over bètavakken gaat de staatssecretaris voorbij aan de leerlingen die uitblinken in alfa- en gammavakken. Zij moeten zich verplicht focussen op iets wat zij niet kunnen en ook nooit zullen kunnen, terwijl zij zich beter kunnen richten op dat waar zij al goed in zijn en daar excellent in worden. Zo creëren we toptalent; met de methode Dekker bouwen we aan een zesjescultuur.
Los hiervan ben ik het met hem eens als het gaat om het thuisonderwijs. Op het (beleid rond) onderwijs kun je best wat aan te merken hebben, maar over het algemeen hebben we in Nederland een heel goed onderwijssysteem. Het is een krankzinnig idee om kinderen thuis les te laten krijgen. Van moeders en vaders die daartoe niet zijn opgeleid en er ook helemaal niet geschikt voor zijn. Die vaak ook nog eens meer kinderen op meer niveaus les moeten geven en die door het thuisonderwijs ook een andere rol krijgen in het leven van hun kinderen. Niet meer van ouder, maar van docent. Ongezond voor beide kanten.
Wat vooral ook heel ongezond is, is dat mensen die thuisonderwijs geven hun kinderen het recht ontnemen op naar school gaan. Daarbij gaat het niet alleen om het opdoen van kennis, maar het gaat om het recht om samen met andere kinderen het leven te ontdekken. Je te scherpen aan de geest van leeftijdsgenoten. Je aan hen op te trekken maar soms ook te weten dat je slimmer bent. Het recht om te leren hoe je je moet handhaven in een groep, hoe je ruzie moet maken en geschillen moet beslechten, het recht om te leren hoe je jóuw mening moet verdedigen in de kring – of ‘m liever bij wilt stellen als je naar je klasgenoten hebt geluisterd. En het gaat erom lekker ergens te kunnen zijn waar je ouders níet zijn; geen verlengstuk van (het geloof van) je ouders, maar je eigen unieke zelf. Vaardigheden en ervaringen die van onschatbare waarde zijn om mee te doen in het maatschappelijke leven. Dit aan kinderen onthouden, omdat school niet bij je denominatie past, is kindermishandeling. En ouders die dit willen, moeten uit de ouderlijke macht ontheven worden.
We hebben een nieuwe Kinderombudsman, Margrite Kalverboer. Zij is een autoriteit op het gebied van de kinderrechten. Ik hoop dat zij op heel korte termijn korte metten maakt met het thuisonderwijs. En daarmee ruimte en toekomst biedt aan de 575 stakkers die niet naar school mogen van hun idiote ouders.