Vorige week vertelde ik op deze plek over mijn gesprek met coach Joop Alberda over leiderschap. Omdat ik talig ben aangelegd, sprak het me nogal aan wat hij zei over de mystiek van de taal. Ik citeer uit eigen werk: ‘De mystiek van de beeldende taal kan mensen helpen hun doel te bereiken. Mensen die beeldend spreken, die het beloofde land voor jou kunnen schetsen alsof je er al geweest bent, dat zijn de leiders waar we op zitten te wachten. Daar lopen mensen achteraan. Obama kan dat erg goed. Wat hij zegt, dat kunnen mensen zich letterlijk voorstellen. Daar zit een ethisch dilemma aan vast. Want hoe ver ga je in het verleiden van mensen? Ook hele goede leiders hebben te maken met de ethische grens. Gaan ze daar overheen, dan worden het despoten.’ Voor het hele verhaal: lees de apriluitgave van Sales Management.
Veel heb ik aan Joop gedacht deze week. Ik heb wel eens een incidentele despoot in het echt meegemaakt toen ik nog dacht dat ik gelukkig werd van fulltime ergens in loondienst achter een bureau zitten, maar de meesten ken ik uit de krant of van horen zeggen. Zo ook kolonel Kadafi. Wat me verbijstert is dat deze malloot zijn gang kan gaan. Kan iemand er misschien voor zorgen dat deze figuur iets overkomt? KGB, CIA, Mossad – anyone? Dan kunnen we ons tenminste concentreren op de rampspoed die mensen overkomt zonder dat een ander mens daar verantwoordelijk voor gehouden kan worden. Ik zeg: Japan. Met afschuw heb ik ramp op ramp near real time meegemaakt dankzij You Tube en Twitter. Met verbazing kijk ik naar beelden van the days after, waarop mensen te zien zijn die hun ziel bezitten in lijdzaamheid. Weinig paniek en stress. Ze ruimen puin, vegen hun huizen –of wat er nog van over is- schoon en leggen nieuwe kabels aan om die ellendige reactor kalt te stellen. Een opmerkelijk volk.