Wat doet een mens zoal in de laatste week van het jaar? Behalve een beetje contemplatief terugblikken en bedachtzaam vooruitzien? Nou, de freelancer doet wat klusjes voor klanten, rijdt fileloos naar een afspraak hier of daar en zet wat zaken in de steigers die het komende jaar dringend uitgewerkt moeten worden. Zoals de schrijfcursus in Zweden. Daarnaast doet de freelancer wat heel Nederland doet in het vacuüm tussen Kerst en weer werken op 4 januari: ze leest een paar boeken en ze gaat naar de film. Samen met tachtigduizend andere mensen gezellig in de rij voor een kaartje. It’s complicated, zo heette de film. ‘Moet je echt heen’, vond iedereen die ik sprak en de meesten voegden eraan toe dat ze erg aan mij moesten denken daar in de bioscoop. Toegegeven, het was een onderhoudende film, met een paar wijsheden die mij nog lang bij zullen blijven maar waarover ik helaas op deze plek niet uit kan weiden. Wie dat wil, kan echter live of telefonisch een toelichting krijgen. Maar waarom iedereen nou zo aan mij moest denken, is tot nu toe onopgehelderd gebleven voor mij. Ik lijk niet op Meryl, gelukkig. Meryl irriteert mij met haar dramatische gezucht. Dat is al begonnen bij Sophie’s choice en dat komt nooit meer goed. Eigenlijk heb ik voor de pauze al genoeg van Meryl en dan moet na de pauze nog komen! Kan natuurlijk zijn dat de mensen die mij naar deze film wilden hebben Lydia ook alleen maar leuk vinden tot aan de pauze. Verder kiest Meryl, na enige moves in de richting van haar foute maar toch zo spannende ex, toch voor de juiste maar doodsaaie man. Dat is dus ook totaal niet Lydia-like. Kortom, ik tast in het duister. Ga die film maar zien, dan hoor ik ’t wel. Als mijn gehoor dan tenminste nog werkt. Van recessie in de aanpalende straat geen sprake, er is een dagelijkse doorlopende vuurwerkshow met net wat minder vuurwerk en net wat meer lawaai. Je zou willen dat ze soms naar binnen gingen om oliebollen te eten of boerenkoolstamppot. Of desnoods naar het ziekenhuis om een vinger weer aan te laten zetten. Maar nee, het is Irak aan de IJssel, en dat duurt nog zolang de voorraad strekt of tot het heel hard gaat hozen.
Gelukkig Nieuwjaar!