‘Lydia gaat achter haar laptop zitten en kijkt een keertje om zich heen. Als haar oog toevallig op een spinnetje valt, dan schrijft ze daarover’, schamperde een collega-bandlid toen het gesprek op ‘inspiratie’ kwam. We hingen rond in een kleedkamer van het theater waarin wij afgelopen vrijdag de bühne op moesten om een uurtje muziek ten gehore te brengen. Tijdens dit Grote Wachten moet je toch ergens over praten, al was het maar om je niet af te hoeven vragen of je al zenuwachtig bent en zo komen er wel eens belangwekkende onderwerpen langs. Zoals het opdoen van inspiratie. Aan de mensen die bij mij een schrijftraining doen, vertel ik altijd dat inspiratie de meest overschatte tool van een schrijver is. Inspiratie, in de vorm van Iets wat naar beneden komt vallen net op het moment dat jij een stukkie moet tikken, bestaat niet. Inspiratie doet zich voor terwijl je met andere dingen bezig bent. Zoals in de rij staan voor de kassa, de afwasmachine uitpakken of in een kleedkamer zitten met een paar mannen. Los daarvan zijn er ook technieken waarmee je inspiratie kunt generen. Daarvoor kun je een cursus bij me boeken :-).
Spelen op een groot podium is altijd een belevenis. Als ik in de coulissen sta, doe ik aan instant soulsearching. Ik probeer dan een antwoord te vinden op de vraag waarom ik dit toch ook alweer zo leuk vind. En ik kijk of ik misschien nog ongezien weg kan komen. Als de eerste noten eruit zijn, houd ik pas op met om me heen kijken, op zoek naar het luik in de vloer waardoor ik kan verdwijnen. Dan begint het grote genieten en komt de inspiratie om mooie tonen uit mijn tenen te halen. Volgens mij is dat best gelukt. Vanaf waar ik stond, zag ik tenminste een zaal vol blije mensen. En dat is fijn, want dan kan ik daarover schrijven in plaats van over het spinnetje dat boven mijn bureau bungelt en waar poes graag met een pootje tegenaan zou willen kletsen als ze erbij zou kunnen, wat niet het geval is. Poes is het enige wezen voor wie de inspiratie wel uit de lucht komt vallen!