Wie dit blog begint te lezen, denk dat het over hagelslag gaat. Een van mijn favoriete onderwerpen tenslotte en een regelmatig terugkerend item in mijn schrijfsels. Puur, van De Ruijter. Met daaronder een laagje roomboter. En dan graag op een fijne boterham, van een goede bakker. Vervolgens moet iedereen zich stilhouden, want ik ben aan het genieten. Krant erbij, natuurlijk de Beste Krant van Europa, de vers gewonnen titel waarmee mijn dagblad Trouw sinds vorige week mag koketteren. Ik wist dat allang, dat ik de Beste Krant van Europa las, maar nu weet gelukkig iedereen het.
Maar dit blog gaat helemaal niet over hagelslag. Het gaat ook niet over de onzalige weersomstandigheden waarin je in deze tijd van het jaar zomaar kunt verzeilen en waarbij er ijzige korrels uit de lucht storten, op de fris gewassen lak van die ontzettend leuke oranje Volkswagen die bij mij voor de deur staat. Van die omstandigheden waaronder ik mezelf wel voor m’n hoofd kan slaan omdat ik tot dusverre te lui was de garage op te ruimen om de Volkswagen een veilige haven te bieden. Nu we het erover hebben: ik moet een mannetje regelen om dat klusje te klaren. Graag een held, die niet bang is voor het achtpotige tuig dat de garage thans monopoliseert en dat vervaarlijk begint te grommen zodra ik een appelschil naar de groenbak breng. De oplettende lezer weet dat de kans dat ik een appelschil naar de groenbak breng echt nihil is (hier in huis hebben we van alles met een steeltje eraan, inclusief een kat, maar nou net geen appels) maar het is zo’n mooi, beeldend stukje tekst.
Terug naar die hagel. Het gaat over het schot hagel dat de firma Robeco, waar ik elke maand een ieniemienie bedragje op een spaarrekening stort, heeft afgevuurd op haar klanten. Want bij Robeco hebben ze hun stortingsprocedure veranderd. Daar kreeg ik een brief over, weken geleden al. Gehoorzaam als ik ben heb ik de instructies gevolgd. Er verschenen groene vinkjes in beeld: ik had het goed gedaan, ik was een brave spaarder. Vandaag kreeg ik weer een brief van Robeco. Nu met nog dringender instructies om onmiddellijk naar de website te gaan want het moment waarop de stortingsprocedure ging veranderen, stond nu echt voor de deur. Dat ik al lang groene vinkjes had gescoord, was blijkbaar onbekend bij de Manager Client Relations. Die zijn Client Relations dus niet zo heel goed op orde heeft. Want omdat een enkele obstructieve klant zijn vinkjes nog niet heeft gehaald, stuur je gewoon je hele klantenbestand nog een keer een paniekerige brief. Net zo makkelijk.
Ik denk dat ik maar ergens anders ga sparen. Dat bespaart Robeco in elk geval een postzegel.