Gisteren heb ik een zeer ondoordachte move gemaakt. ‘Haal er maar af’, zei ik tegen de kapster die, de schaar al in de aanslag, vroeg wat er eigenlijk moest gebeuren. ‘Doe maar een korte, blonde bob’, vervolgde ik achteloos, alsof ik een broodje kaas bestelde. Ze was niet te bang om te knippen, zag ik meteen al. Het hele proces duurde een uur of drie, maar toen had ik ook wat. Een korte, blonde bob, inderdaad. Nog voor ik de zaak uit was, wist ik waarom mensen met een boblijn altijd hun hoofd scheef houden. Anders valt die lok niet goed. En het leuke van dat hele kapsel is natuurlijk wel die lok die om je hoofd danst. ‘Ik wil ook nieuw haar!’, zei de kleine big bij de eerste aanblik. Hetgeen ik maar opgevat heb als een compliment. Ze wist nog te melden dat ze vroeger ook zulk haar had, en dat klopt; ik heb een heimweekapsel. En dat past precies bij heimweetijd, ofwel de donkere dagen voor Kerst.
Van Eckart Tolle heb ik inmiddels begrepen dat de kracht in het nu ligt. Hij maakt korte metten met verleden en toekomst, want het ‘nu’ is alles wat er is. Toch maak ik graag plannen en ik begrijp dat dat ook wel mag van Eckart; plannen maak je immers nu! Maar ik moet bekennen dat ik ook wel eens afdwaal naar het verleden. Naar mensen die kwamen en gingen, sommigen om nooit meer terug te komen. Die ‘misplekjes’ achterlaten in mijn hart en omstreken. En ik dwaal af naar dat leuke kleine peutertje met de boblijn dat nu een grote –maar ook leuke!- puber is geworden met een weelderige bos haar. Er is veel over haar gezucht de afgelopen week op de ouderavond. ‘Tsja…’, zei het docentencorps en keek wanhopig als het aankwam op de resultaten van wiskundesommen en woordjes Latijn. Heel goed daarentegen doet zij het als er propjes door de klas geschoten moeten worden of kleine jongetjes met een te grote mond tegen de grond gewerkt moeten worden. Ik troost me ermee dat de grootste raddraaiers later het beste terecht komen. Dit kind denkt nu nog dat ze later orthodontist wordt, ergens op een praktijk van negen tot vijf, maar ze wordt stand-up comedian, mark my words. Wat ze ook wordt, ik blijf gelukkig altijd haar moeder. Een moeder met leuk haar.
Wel is het mij duidelijk geworden dat je in de stoel van de kapper bij voorkeur niet te veel overvallen moet worden door heimwee. Voor je het weet heb je weer blauw haar in een punkkuif. Ik ben benieuwd of mijn klanten dat ook leuk vinden…