We togen naar dat blauw-gele woonwarenhuis uit Zweden dat overal in Nederland filialen heeft langs de snelweg. Het was vakantie en we hadden wat nodig, vandaar. Om het onszelf makkelijk te maken gingen we niet naar het dichtstbijzijnde blauw-gele woonwarenhuis langs de snelweg, maar we zochten het een regio verderop. Bij ons was het namelijk voorjaarsvakantie en wij vreesden drommen ouders en evenzoveel kinderen, gillend en krijsend achter elkaar aan rennend, aan te treffen op de winkelvloer. Het was een gouden greep. Het was rustig en in no time hadden wij onze aankoop gedaan.
Dat wil zeggen: wij kregen van een behulpzame verkoopster in een geel-blauw shirt een paklijst. Daarmee moesten wij de nummers af van de stellingen die erop stonden om ons bed, want dat was het, in stukjes bij elkaar te verzamelen op onze steekwagen en er vervolgens mee langs de kassa te gaan. Dat lukte allemaal aardig. Wat toch weer tegenviel was de prijs die onderaan de kassabon prijkte. Want al die losse stukjes bij elkaar schroeven gezamenlijk het eindbedrag behoorlijk op. Wat je koopt bij deze firma is een casco bed, zelf af te bouwen. Aan al de daarvoor benodigde bodems en inschuifbare tussenbalken afzonderlijk hangt een volwassen prijskaart zodat je wel even aan het zuurstof moet als je na het afrekenen staat te wachten bij de transportbalie.
Want je aankopen passen vanzelfsprekend niet in je auto maar moeten wel naar huis. Dat regelt de blauw-gele firma voor je, bij die transportbalie. Tegen betaling uiteraard. En uiteindelijk heb je een prijs betaald voor je nieuwe bed waar je groen en geel van ziet. Niet verwonderlijk. Als je geel en blauw met elkaar mengt, krijg je vanzelf groen. Het erge is: de blauw-gele firma langs de snelweg doet net alsof het allemaal héél goedkoop is wat je er aanschaft. Maar dat valt dus tegen. Terwijl de sores die je hebt met je nieuwe spullen, helemaal niet tegenvalt. Want je moet een halve Van Gend en Loos zijn om de boel naar huis te krijgen en daar mag je vervolgens zelf je aankopen in elkaar knutselen. En ik kan je nu al zeggen: je houdt schroeven over of komt planken tekort.
Wat me altijd opvalt bij het Zweedse blauw-gele warenhuis langs de snelweg is dat ze een marketingtechnisch stinkend intelligente looproute hebben. De snelste weg naar de uitgang is altijd langs álle spullen die ze in de aanbieding hebben. Zodat je toch weer buiten staat met allemaal zooi die je niet nodig had. Maar gezellig was het wel. Volgend jaar, of zoveel eerder als er iets in dit huishouden aan vervanging toe is, ben ik er weer. Dat weet ik zeker. Het management van die blauw-gele firma weet dat ook zeker. Speciaal voor mij bouwen ze nu een filiaal om de hoek. Ik denk dat ik er ga solliciteren. Lekker aan de ándere kant van de transportbalie staan!