Bij het uitdelen van de oren stond ik vooraan. Ik heb niet alleen hele grote oren maar ook oren die het net even wat beter doen dan die van een ander. Ik ben vatbaar voor geluid. Auditief ingesteld noemen ze dat: ik ben gefocust op woorden en geluiden en houd van de muziek van de taal. Niet zo heel raar voor een schrijver. Die bovendien muziek maakt in een bandje. Daarnaast houd ik erg van stilte. Anders dan je misschien denkt, is dat geen kenmerk van een gespleten persoonlijkheid, maar juist heel logisch. Stilte, de afwezigheid van geluid, kun je ook horen als je goed luistert.
Elke ruimte heeft haar eigen geluid. De eerste jaren van mijn studententijd werd ik geplaagd door een knul met een basgitaar in de zolderkamer naast de mijne. Veel talent had hij niet, veel volume wel. Hij plong-plongde er de hele dag erbarmelijk op los. Mijn studeerritme stemde ik noodgedwongen af op zijn oefensessies. Ik was veroordeeld tot de randen van de nacht om de ins & outs van het Nederlandse rechtssysteem tot mij te nemen. Geen wonder dat dat niks geworden is.
Het poppenhuis waarin wij nu resideren, heeft ook zo z’n eigen geluidjes. Vaak veroorzaakt door een klein katje met eeuwige honger. In dat geval gaat het geluid gepaard met toegebrachte schade aan deuren, muren, gordijnen, meubels, tulpen en eigenlijk alles. Verder horen wij de wind om het huis waaien en de buurman roepen als hij telefoneert, alsof hij de afstand moet overbruggen naar Japan of een andere locatie heel ver weg. Voor het overige is ons huis behoorlijk geluidsarm.
Maar nu hebben we een andere koelkast, zie mijn blog van vorige week. Die nieuwe is prachtig om te zien, maar nogal luidruchtig aanwezig. Een beetje een corpsbal: strak pak en veel lawaai maar de inhoud valt nog tegen. Hij maakt twee soorten geluid. Dat van de branding in de verte, van een koel briesje dat ronddartelt op een strand dat er verlaten bij ligt na een warme dag. Een fijn geluid. Het tweede geluid is minder fraai. Diffuser ook. Afwisselend klinkt het alsof er een veegwagen de straat in rijdt, alsof er een trein langskomt of dat er een auto stationair staat de draaien in de woonkamer. Vermoedelijk horen die geluiden bij de vriesmotor, maar voor iemand met grote oren is het wel even wennen. Toch: een enorme vooruitgang vergeleken met vorige week. We hebben niet alleen een koelkast maar hij doet het ook nog.