Het schrijfklasje van afgelopen week dacht niet dat er iets leuks te schrijven viel over het gortdroge onderwerp ‘Service Level Agreement’. Dat is een type contract waarin afspraken staan tussen een aanbieder en een afnemer van een product of dienst. Vaak volgestampt met juridische definities en uitsluitingsclausules, een onleesbaar stukje proza.
Ik had het klasje net verteld dat ‘geen inspiratie’ geen reden is om niet te gaan schrijven. Als je geen inspiratie hebt, kun je het regelen. Bijvoorbeeld door te mindmappen, een associatietechniek die het beste werkt met een flip-over en post-its. Gezellig ouderwets en een rijke bron van ideeën waarbij je gebruik maakt van alle denkkracht die de deelnemers zelf blijken te hebben.
De deelnemers hadden een heleboel belemmerende overtuigingen. Ze dachten niet dat ze creatief genoeg waren en een Service Level Agreement, dat was zo saai! Toch kwam er gaandeweg van alles op de flip-over terecht en uiteindelijk wist iedereen een stukje te schrijven. Ze verbaasden zichzelf en elkaar.
Geen inspiratie hebben, dat bestaat niet. Geen zin hebben wel. Maar ‘kan niet ligt op het kerkhof en wil niet ligt ernaast’, aldus een toepasselijk gezegde dat wortelt in het Calvinisme. En dat bij mij zó tussen de oren zit dat er vandaag toch een blogje verschijnt, ook al heb ik geen zin …