Vrijdag 9 oktober was de Dag van de Duurzaamheid. Ter gelegenheid daarvan las ik in de krant bemoedigende verhalen van mensen die erg duurzaam zijn. Ze douchen maximaal 5 minuten in het donker, hebben stadsboerderijen op hun dak of leven afvalvrij. Daar kun je niet tegen zijn en dat ben ik ook niet; ik ben vóór. Voor duurzaamheid en voor een dag waarop we met z’n allen nog eens stilstaan bij duurzaamheid. Bij het belang van energie besparen, van minder CO2-uitstoot en van het consumeren van boontjes uit Holland in plaats van uit Kenya. En bij het belang van afval scheiden en van geen vlees meer eten – want een vegetariër in een Hummer is duurzamer dan iemand die nog vlees eet.
De beloning van ons duurzame gedrag is een wereld die net effe wat langer meegaat, zodat onze kindskinderen en die van hen er ook nog een fijne stek aan hebben. Maar zoals met alle mooie dingen, gaat ook hier de kost voor de baat uit. Je moet er namelijk wel wat voor over hebben om je bijdrage te leveren. Mij krijg je de auto niet uit, maar ik probeer op allerlei ander vlak wel leuk mee te doen. Elke appelschil gaat naar de groenbak. En dat kost mij veel. Want de groenbak staat in de garage, te midden van de wilde spinnen. Als ik een schilletje overboord gooi, stijgt onmiddellijk een woest gegons op uit de diepte. Ik weet niet wat daar zo gonst en ik wil het ook niet weten. Ik denk aan mijn achterkleinkinderen, maak me heel snel uit de voeten en hoop dat het groenecontainerschoonmaakmannetje gauw weer langskomt met zijn milieuvriendelijke reinigingsinstallatie. Want reinigingsinstallaties, daar houdt al wat gonst niet van.
Nee, dan kost het opwekken van zonne-energie mij aanzienlijk minder moeite. Zonnepanelen liggen op je dak en je hebt er geen omkijken naar. Energie opwekken gaat vanzelf. Als overtuigd zonnepaneelbezitter verkneukel ik me bij elke zonnestraal. Hoe meer zon, hoe meer euro’s er van het dak afrollen. Het bewijst dat duurzaamheid niet alleen goed is voor de aarde, maar ook voor je portemonnee.
Maar dan moeten die dingen het wel doen natuurlijk. Bij mij deden ze het niet. Daar kwam ik alleen pas achter toen het verbruiksoverzicht van mijn energieboer door de brievenbus viel. Lekker duurzaam ook, zo’n overzicht op papier. In de maanden juni, juli en augustus, jawel, lag mijn zonne-energieproductie jammerlijk stil. Een klein foutje in de omvormer, heel spijtig voor mijn energieopbrengst. Wel duur, maar niet zaam, zeg maar. Gelukkig heeft het zonnepanelenmannetje de omvormer inmiddels gefikst. Nu maar hopen op een stralende winter.