Diverse malen heb ik het genoegen gesmaakt een bezoek te brengen aan Mickey Mouse en de zijnen. De laatste keer, in Parijs, was dat niet zo’n heel genoeglijke ervaring. Het was stikheet. Dan hadden we nog het feit dat de kleine big al lang niet meer geïnteresseerd is in sprookjes, maar des te meer in enge attracties waarbij je maag zich zesduizend keer omdraait in anderhalve minuut. Plus dat er miljoenen tegelijk met ons in de rij stonden. In Los Angeles 2002 beleefden we wél de Disney-experiece. Waarbij je als klant heel duidelijk voelt waar het om draait in dat park: om jou, namelijk. Met als gevolg: tevreden klanten die graag nog eens terugkomen.
Vorige week kwam ik dankzij één van mijn favoriete opdrachtgevers zomaar in het bezit van het boek ‘Als Disney de baas was in uw ziekenhuis’ van Fred Lee. Je snapt het al; als dat zo was, dan zou het draaien om patiënt of cliënt en dat is ook precies waar we in dit land met de Zorg naartoe moeten. Ik schrijf nogal wat over de Zorg dezer dagen, dus het boek is interessante kost. Het leest ook vlot weg, niet onbelangrijk.
Maar dan nu, over draaien om de klant gesproken. Heb ik wel eens verteld over Edwin? Edwin is mijn kompjoeterman. Hij heeft ook verstand van draadjes in de meterkast, het bouwen van websites (waaronder de mijne; mooi hè?), het verleggen van kabels. En van pc’s, virussen, routers en dat soort enge dingen. Er deugde bij mij iets niet aan het draadloze netwerk en Edwin heeft het gefixt. Dat is fijn. Maar wat nog fijner is, is dat Edwin beschikt over een tool waarmee hij op afstand mijn pc overneemt. Hij is mijn helpdesk en maakt Trojaanse paarden onschadelijk terwijl ik naar Albert Heijn ga. Echt, het is hogere raketwetenschap voor mij. Maar voor hem niet. Voor hem is het Disney. Want ik kan hem altijd bellen, al is het ’s nachts. En hij blijft aardig bij al dat gesukkel.
Ik gun iedereen een Disney-belevenis en ik gun iedereen een Edwin. Je kunt hem bereiken via www.btnd.nl.