De meeste mensen houden niet van details. Uitzonderingen daargelaten, zoals ICT’ers en andere nerds die alle ins & outs kennen van een klein deel van de technische werkelijkheid. En juristen en verzekeraars, die beroepsmatig gespecialiseerd zijn in het hermetisch dichttimmeren van het toeval. Maar ik ben geen ICT’er en ik ben ook geen jurist. O ja, dat laatste ben ik wel, maar dat gelooft haast niemand en dat is maar beter ook. Tenzij je graag échte juridische problemen wilt hebben, kun je beter niet bij mij aankloppen om rechtskundig advies te vragen.
Dat doen mijn klanten dan ook niet. Ze kloppen bij mij aan omdat ze een mooie, goede, duidelijke tekst willen hebben. Een sterk verhaal waarin zij zichzelf en hun bedrijf herkennen. Dat verhaal schrijf ik niet uit de losse pols. Ik denk na over de doelgroep, want aan klanten wil je een andere boodschap brengen dan aan medewerkers of aan partners. Ik denk na over het doel dat mijn klant nastreeft met zijn verhaal. Ik maak een bouwplan en als ik uiteindelijk ga schrijven, komt er een tekst uit die past bij de vraag van de klant en die aansluit bij de lezer. Dat is een verhaal waarmee je voor de dag kunt komen als organisatie en dat hoeft niet te verbazen, want schrijven is mijn vak.
Er zit van alles in zo’n verhaal waar je blij van wordt als lezer. Maar details, die zitten er meestal niet in. Dat is niet voor niks. Want lezers zijn net mensen en die houden niet van details. Ze willen weten wat de grote lijn is, de boodschap-in-één-zin, zodat ze die na kunnen vertellen aan hun schoonmoeder. In alle uitzonderingen, kleine lettertjes, mitsen en maren zijn ze doorgaans niet geïnteresseerd. En zijn ze dat wel, dan zoeken ze die details wel op. Met dank aan Google.
Sommige organisaties vinden het moeilijk om het brengen van hun boodschap over te laten aan de tekstschrijver. Zij zijn dol op hun kleine letters en denken dat hun doelgroep(en) er net zo dol op zijn. Zij vermoeien hun lezers met tekstuele gedrochten vol vakidioterie. Waardoor die lezer afhaakt voor het al te ongezellig wordt en de eindstreep nooit haalt. Reuze jammer, want op die manier krijg je je boodschap niet over de bühne en het is zonde van al die moeite, tijd en geld.
Schrijven is schrappen, luidt het devies. Eénmaal raden wat je kunt schrappen. Niet de hoofdboodschap uiteraard, maar wel de details. In een volgend blog vertel ik je hoe je dat doet.