In deze tijd van deregulering –minder regels en meer vrijheid voor het individu- waarin we af willen van overheidsmolochen die in wendbaarheid en klantgerichtheid niet onderdoen voor een olietanker, is er een nieuw ministerie opgestaan: het Ministerie van Schoolboeken. Beter bekend als Van Dijk’s boekenhuis, uit Kampen, hier om de hoek. Van Dijk bestaat al sinds mensenheugenis. Ook mijn eigen schoolboeken kwamen er vroeger vandaan. Het klinkt zo gezellig en laagdrempelig: ‘boekenhuis’, hoewel ze zichzelf tegenwoordig VanDijk.nl noemen. Maar ik beloof je: er is niets laagdrempeligs aan.
De kleine big moet aanstonds weer naar school. Daarvoor heeft ze schoolboeken nodig. Niet dat ze die tot nu toe vaak heeft ingekeken, maar daarin gaat verandering komen, heeft ze beloofd. Die boeken moet je ruim op tijd bestellen op de website van Van Dijk. En dat heeft ze gedaan. Met haar eigen persoonlijke klantnummer in haar eigen persoonlijke klantomgeving.
We wachtten week na week, maar al wat er verscheen aan de deur, geen besteller van Post.nl of hoe heet die club tegenwoordig, met een doos vol schoolboeken. Wel kwam er een mailtje met de boodschap dat de boeken op tijd zouden arriveren. Omdat wij op het laatste moment nog een week vakantie in de pijplijn hadden en schoolboeken van weinig nut zijn in de gang van buren die aansluitend met vakantie zijn, leek het mij handig Van Dijk even te bellen. Om wat meer helderheid te krijgen omtrent het ‘op tijd arriveren’.
‘Ik kan u niet helpen hiermee’, zei de mevrouw van Van Dijk die ik live aan de lijn kreeg. ‘U kunt het beste een mailtje sturen via het klantenformulier.’ Dat beloofde binnen 48 uur antwoord. ‘Ik zie dat u al contact heeft gehad met één van onze medewerkers’, zei het antwoord. Nog maar eens gebeld. ‘De boeken worden nu geraapt’, wist de medewerker die ik toen aan de lijn kreeg. En nee, een ander ontvangstadres opgeven was niet mogelijk en zelf afhalen kon ook niet. ‘Dan hangt u toch gewoon een briefje op de deur dat u met vakantie bent, dan neemt Post.nl de doos weer mee terug.’ ‘En daaraan toevoegen: neem gerust ook de televisie en de stereo mee?’, vroeg ik. Stilte aan de andere kant van de lijn. Misschien moet Van Dijk die schoolboeken niet zo kwistig rondstrooien, maar ze lekker in het eigen boekenhuis houden om ze te gebruiken voor het opleiden van de eigen medewerkers.