Voor ik mezelf ooit weer aanbied om 320 naamkaartjes op alfabetische volgorde te leggen, denk ik wel drie keer na. Het is te moeilijk. Tien of twintig, dat lukt nog. Maar 320 is gewoon te veel, mijn beperkte bevattingsvermogen kan er niet bij. Het was wel een genoegen om tijdens het symposium Zin in werk! bezoekers te zien rondlopen met zo’n mooie badge die ik eerst op volgorde had gelegd. Maar dat woog toch niet op tegen de kramp in mijn rug die ik had opgedaan door urenlang voorovergebogen te werken aan een te lage balie. Op de day after had ik dientengevolge spierpijn, overal. Zelfs op plekken waarvan ik niet dacht dat er spieren zaten. Komt ook door dat ongelukkige trappetje met gigagrote treden naar het podium waar ik ineens zoenen en bloemen in ontvangst mocht nemen, als dank voor het schrijven van Zwolle aan Zee. Nou, het genoegen was aan mijn kant! Wat was het leuk om te doen en wat is mijn boekenkast ineens te klein geworden nu ik mezelf in zoveelvoud tentoonstel. Bij visite meen ik bewonderende blikken te ontwaren en de complimenten neem ik op gepaste wijze in ontvangst. Ondertussen geniet ik me wezenloos en ben ik trots en blij dat dit ‘kind’ zo’n leuke entree in de wereld heeft gemaakt. Nu even wachten tot de eersten ‘m uit hebben en kijken wat ze zeggen…
Nieuwsgierig geworden? Bestel Zwolle aan Zee via www.werkenbijzwolle.nl. Ik hoor wel wat je ervan vond als je ‘m uit hebt.