Op de huidige temperaturen ben ik niet gebouwd. En mijn huis ook niet. Waar in de winter de kou vrij spel heeft rond de sofa, geldt datzelfde in de zomer voor de hitte. Af en toe open ik de ijskast om mijn hoofd erin te stoppen. De rest van de tijd zit ik stil voor de ventilator die ik vorige week aangeschaft heb. De aankoop van de eeuw is dat. Niet alleen mijn lijf, ook mijn hersens verkeren in de ruststand. Het is maar goed dat mijn klanten denken dat ik met vakantie ben.
Voor de ventilator is het dringen. Ook de kleine big heeft de geneugten ontdekt van elektronische wind die door je haren blaast. Voor Poes geldt hetzelfde verhaal. Ze vat frontaal post in de koude luchtstroom, haar oortjes plat in haar nek. Heel handig is dat ik haar nu niet hoef te kammen. Overtollige losse haren blazen vanzelf uit haar vacht. De rest van het huis is veranderd in een grote haartornado. En echt, het zal me een zorg zijn. Stofzuigen doen we weer in de winter.
Hoewel ik me gedeisd houd, moest ik toch in de stikhitte op bezoek bij een mijnheer voor een interview. Hij was een pensionado en ik had bij hem thuis afgesproken, dus ik verwachtte hem niet in een pak. Hij deed open in een korte broek, ook goed. Zoals het een stoere kerel betaamt, zat hij tijdens het gesprek onderuitgezakt, met zijn benen over elkaar. En met zijn handen aan zijn blote voeten, inclusief zijn rechterhand, die ik na het interview moest schudden. Disgusting, echt waar.
In diezelfde categorie horen wat mij betreft blote damesvoeten thuis die wel in open schoenen zijn gestoken, maar daar met onverzorgde en ongelakte nagels in prijken. In de supermarkt: vooruit. Maar in een zakelijke omgeving mag je ook aan je voeten enige aandacht besteden. Wat mij betreft kun je anders net zo goed in je blootje op je werk komen, beide zaken zijn even weerzinwekkend als je het mij vraagt.