Het probleem met Frankrijk is dat er Fransen wonen. Dat is trouwens niet het enige probleem. Met destijds een 8 op mijn eindlijst constateer ik dat ik bijna een kwart eeuw later geen woord Frans meer spreek of versta. Lezen gaat nog net op het niveau van ‘Michael Jackson est mort’, waarbij vooral de foto in dit geval boekdelen sprak. De arrogantie van de Fransen komt me na drie dagen de neus uit. In Euro Disney, want daar waren we, is Frans de voertaal, terwijl negentig procent van de bezoekers die taal spreekt noch verstaat. Het Engels dat ze na lang aandringen te berde brengen is bijna even onverstaanbaar en minstens zo onbegrijpelijk. Dat vind ík dan weer onbegrijpelijk. Ze denken blijkbaar dat Frans een wereldtaal is. Dass war einmal, zou ik zeggen.
Bij de ingang van het park kregen we een tascontrole van Inspector Clouseau-achtige types. ‘Wots in yeur bek?’ wilden ze weten. ‘A beumb’, zei ik, en ik had alles wel kunnen zeggen want ze verstonden me toch niet. Bommen had ik overigens in grote hoeveelheden mee kunnen nemen naar binnen; controleren deden ze met de Franse slag. Wat een volk, en wat een park. Weekendje weg? Ga maar naar Legoland of naar de Efteling desnoods.
Hebben we het niet leuk gehad dan? We hadden het heerlijk! Wie tot blijdschap bereid is, vindt overal lol. Ook in Frankrijk. En zoals in veel gevallen: het gezelschap is 99% van de fun.