Hoe het toch komt, vraag ik mij elk jaar weer af, dat er rond Kerst een run op de supermarkt ontstaat waaruit je zou kunnen concluderen dat de laatste voorraden op aarde zojuist uit de magazijnen zijn gehaald en dat je er snel bij moet wezen om nog een kruimel te bemachtigen voor de grote hongersnood intreedt. Karrenvrachten vol kieperen mensen in hun auto’s. Ik weet niet wat ze van plan zijn, maar het worden zo te zien dagenlange bacchanalen met de hele familie plus de halve buurt. Op derde Kerstdag blijken de voorraden ineens te zijn omgezet in een kilo of vijf, zes, op de heupen. Merry Christmas. Van crisis in elk geval geen sprake. De kerstbonus wordt meteen geconverteerd in eetbare goederen, bij voorkeur Hollandschen waar en anders maar uit Chili of Namibië. Vliegmijlen? Who cares.
En boodschappen doen met Kerst is ook zo ontzettend gezellig. Vooral samen. Huisvrouwen die het hele jaar uiterst capabel en verantwoord hun inkopen doen, hebben ineens een kerel bij zich die als een kleuter aan hun rokken hangt en zich als Alice in Wonderland vergaapt aan de Albertheijnse schatten, onderwijl overbodige maar kostbare zooi in het karretje gooiend.
Je zou vergeten waar het met Kerst over gaat: het kindje in de kribbe, vrede op aarde en, vooruit, Jinglebells. Over gezellig samenzijn met je naasten en in goede harmonie scrabble spelen. Waarbij je de mooiste combinaties kunt maken zonder dat een onnozele app zegt: ‘Invalid word’. De kleine big en ik vieren Kerst met de hele familie plus de kouwe kant. Iedereen neemt wat te eten mee. Dat voorkomt zware en dure boodschappen voor arme individuen, is wél zo gezellig en doet een beroep op ieders creativiteit. Zo sta ik op de rol voor enkele arbeidzame maar zeer smakelijke gerechten. Dat wordt nog stevig doorwerken.
Maar eerst stevig afrekenen. Want ondanks strategisch inkoopbeleid sta ik bij de kassa een bedrag af te tikken waar ik duizelig van word. Ik weet ineens waarom André c.s. vóór de Kerst zijn opgevaren met de Sojoez, richting ISS. Geen gesleep met boodschappen, geen gedoe met kerstkaarten: wie wel en wie niet? Wel vloeibaar konijn uit een zakje, da’s wel zo praktisch. Desnoods met een sonde door je neus. Een ruimtesonde natuurlijk.