De recessie is voorbij, zegt het CBP. Dat geeft ineens een hoop lucht. Persoonlijk heb ik tot op heden nog niet veel gemerkt van de recessie, maar ik zal niet te vroeg juichen. Wat niet is, kan altijd nog komen en er zijn wel meer gebieden in het leven waarop ik achter de massa aansukkel. Tot tevredenheid van mijzelf en naar ik uit de feedback begrijp ook van de opdrachtgevers heb ik net een paar grote klussen afgerond. Fijne klussen, die me een hoop gebracht hebben. Nee, geen hoop geld hoewel ik geen filantropische instelling ben en echt een factuur stuur voor gedane arbeid, maar wel een hoop interessante inzichten, mooie ideeën en bijzondere ontmoetingen met aardige mensen die hun ding doen in het leven en mij daarover vertellen. Zodat ik er een verhaaltje van kan maken, want dat is dan weer míjn ding.
De komende weken heb ik even tijd om adem te halen. De volgende klus komt eraan, maar vandaag nog niet. Vroeger werd ik er nerveus van als er niet minstens tien klanten tegelijkertijd voor de deur stonden te dringen. Tegenwoordig geniet ik van de stilte voor de storm. Ik bewonder de ruimte, geniet ervan en sta klaar om aan te pakken als de tijd weer daar is. Die ruimte, ontspannen maar ook verwachtingsvol, is heerlijk, het is één van de genoegens van de freelancer.
Ruimte is overigens iets anders dan leegte, het is maar welke bril je opzet. Ik heb net een tekst van die strekking gemaakt voor een klant die letterlijk in ruimte handelt. Een beetje filosoferen over ruimte en daar je beroep van kunnen maken… Dat is pas echt ruimte!